Ik vond het altijd overdreven wat moeders doen voor een eerste verjaardag. Doe toch normaal! De kleine is nog veel te klein om het te beseffen. Waarom maak je je zo druk? Beetje bakken, beetje cadeaus regelen, beetje opruimen, paar gasten uitnodigen, klaar is Kees!
Karina (36) is moeder van Anna (ten tijde van dit bijna 12 maanden) en leeft samen met haar man Jan in een dorp in Brabant. Een keer per maand schrijft ze over haar leven als jonge moeder (namen zijn fictief, de blog echt)
We waren het al snel eens: het wordt een klein feest, met alleen oma’s en opa’s, ooms en tantes (wat in totaal ook alweer 13 a 15 personen zijn) en zo suiker- en plasticvrij mogelijk.
Nu Anna’s eerste verjaardag nadert snap ik de moeders veel beter. Het gaat om zo veel meer dan beetje bakken en cadeautjes! Het eerste jaar is voorbij gevlogen en tegelijkertijd is er zoooo ontzettend veel gebeurd. Precies een jaar geleden is ons, maar vooral Anna’s levensavontuur begonnen. Een gebeurtenis, waar we gelukkig met veel goede gevoelens en heel veel dankbaarheid aan terugdenken. We zijn samen de lente ingegaan, zagen elke dag weer nieuwe bloemen of bloeiende bomen, hebben in de zomer samen tegen de hitte gevochten, de herfstwinden getrotseerd, en bijna tevergeefs op de winterse sneeuw gewacht. Nu de lente zich aankondigt sluiten we het cirkeltje. Onvoorstelbaar dat ze er ooit niet is geweest. Onvoorstelbaar dat ze er niet zou zijn, onvoorstelbaar dat zij uit onze liefde is ontstaan.
Het terugkijken gaat vanzelf. De zwangerschapsfoto’s heb ik samen met Anna bekeken. Ze gaf lieve kusjes op mijn buik. Of ze weet, begrijpt, voelt, dat zij erin heeft gezeten?
En vanzelf ga je het hebben over de bevalling en de kraamtijd, over hoe gezellig het was en hoe fijn het is. Over hoeveel Anna al gegroeid is, wat ze allemaal al kan. Dat je beseft dat je vroeger op vrije dagen niet voor negen uur je nest uitkwam en nu rond die tijd al een was aangezet hebt, een brood in de oven hebt staan en de vaatwasser uitgeruimd hebt – weliswaar nog steeds in pyjama, maar toch.
Op eens ben je lid van borstvoedingsgroepen op facebook, verzorg je oma’s en opa’s op tijd met snoezige foto’s en grappige video’s en hou je de groeicurves van je kind bij met een app. Ik geef toe, af en toe moet ik me terughalen uit de digitale en virtuele wereld om weer real life mama zijn. Torens bouwen, voetballen, stoeien, lezen, zingen, wandelen en diertjes voeren. Dat is zo veel fijner dan je bezig houden met problemen en probleempjes van anderen, gezelliger dan appen en Anna groeit er meer door dan door de groeiapp.
Laat ik dat dan ook nu maar weer doen. We gaan de lentezon in op zoek naar lentekriebels.
Wij zijn benieuwd hoe jullie de eerste verjaardag vieren/gevierd hebben? Deel je ervaringen en tips daarom hieronder met ons en de andere lezers!
Mooi blog Karina en ook erg herkenbaar! En wat is het fijn als je zo positief op de geboorte terug kan kijken op die verjaardag he?! Dat komt toch ieder jaar weer terug (of nog vaker).
Mijn oudste wordt dit jaar al 18 en ook ik heb ieder jaar nog van die flashback, kijkend op de klok; toen gebeurde er dit en toen was er dat, ook fijne herinneringen gelukkig 🙂